Op 2 september '07 maken we kennis met Billy de chinchilla. Billy is op 5 juni 1995 geboren. Een prachtig dier,
wit met donkere ogen en een donkere ticking
over de witte vacht. Hij gaat mee naar huis en we moeten ons erg beheersen om hem niet metéén uit het hok te
pakken en zijn
zachte vacht te aaien. De reis vanuit Brabant was best spannend voor Billy, maar al snel lijkt hij aardig op
zijn gemak en
eet hij lekker uit zijn voerbakje.
Billy is al 12 jaar oud, maar dat kun je echt niet aan
hem zien.
En dan eindelijk mag Billy loslopen. Wel spannend: hoe zal het gaan, krijgen we hem wel weer te pakken om hem terug in zijn hok te zetten? Maar het valt allemaal erg mee. Hij is erg geïnteresseerd in eten: je hoeft maar iets lekkers in je hand te hebben of hij komt al even snuffelen. Is dat lekkers toevallig een krentje dan is Billy zó geïnteresseerd dat je hem zo kunt pakken. Wat een lief nieuwsgierig mannetje is Billy! Billy geniet van aandacht en je moet hem goed in de gaten houden, anders knaagt hij aan alles wat hij maar tegenkomt.
Waar is het rozijntje...ik kom eraaaaan!
Eventjes op de arm voor een knuffel is voor Billy nog wel te doen, maar dan wil hij weer lekker vrij rondrennen en overal even aan knabbelen. Het zandbad is heel belangrijk voor Billy, Ook aan wat gemorst zand op de vloer kan hij geen weerstand bieden.
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ...En overdag gaat Billy lekker slapen...
Billy heeft ontdekt dat je in een vensterbank kunt springen en dat je daar aan planten kunt knabbelen. Dozen van
speelgoed zijn
erg in trek om tandjes aan te scherpen, "Nee Billy!!" roepen we dan in koor. Een blok hout voor in de
kachel is ook niet
te versmaden, maar als daar niet op gereageerd wordt begint Billy aan de kachel zelf… "Nee
Billy!" Ook de leren
stoel is niet veilig voor Billy…Maar het blijft een lekker ventje!
Billy gaat steeds vaker heel lang achter elkaar onder een kastje zitten en dat maakt
het opletten minder leuk. Als je aandacht dan even verslapt heeft hij weer de
leren stoel te pakken. Ook willen we hem wat langer achter elkaar los laten lopen.
Dus gaan we een deel van de kamer afzetten, maar dat vindt Billy helemaal
niet leuk. Hij botst steeds tegen de tralies en doet vervolgens niets anders meer dan
onder zijn kooi zitten. Onze zoon bouwt van alle caviarennetjes een
grote ren voor Billy met dozen, papiersnippers, houtblokken en het zandbadje…
en het werkt Billy scharrelt en rent er een uur in rond en we hoeven niet
meer voortdurend op hem te letten. Hij maakt er wel een heerlijk zooitje van, maar
dat mag de pret niet drukken.
Na een paar weken verandert alles als Billy ontdekt dat hij gemakkelijk over
de rekjes van de ren heen kan springen. Na een paar keer een klopjacht op Billy in de
vroege ochtend, krijgt hij op 15 december 07 een nieuwe ren. Het gaas is 1 meter
hoog en als Billy nu nog kan ontsnappen weten we het niet meer…
Zondag 20 april 2008 halen we een vriendinnetje voor Billy bij Chin-City in Den Bosch. Ze is bijna twee jaar oud
en ze heet
Bijou. Het klikt gelukkig goed met Billy en we zijn erg blij met haar.
Woensdag 10 september 2008 hoor ik ineens een vreemd geluid in de
kamer en kijk in de kooi van de chinchilla's.
Op de bodem liggen twee pas geboren jongen. Pas de dag ervoor viel
ons pas op dat Bijou wat molliger leek.
Jammer genoeg lijken de jongen niet erg vitaal, hebben de oogjes dicht
en liggen veel op hun zij.
Bijou kijkt er nauwelijks naar om en op de eerste avond sterft het
eerste jong.
De tweede dag ligt het overgebleven jong op de bodem van de kooi terwijl
Bijou met andere dingen bezig is. Het voelt koud aan, maar leeft gelukkig
nog en we warmen het op met onze handen. Als we het terugleggen blijft Bijou
bijna de hele dag bij het jong en het lijkt beter te gaan, maar het sterft
die avond ook.
Chinchilla's zijn erg leuke dieren, maar we zien al snel dat Billy wel een kleine ondeugd heeft : Slopen! Bij het door de kamer lopen knabbelt hij de verf van de muur, het leer van de stoel, houtsplinters van de tafelpoot. Dat kan zo niet langer dus ik maak voor hem een ren met mazen van 5 x 5 cm. Geen problemen meer, Billy rent heerlijk rond in zijn ren en is tevreden. Billy is erg alleen dus zoeken we een vriendinnetje voor hem. We vinden Bijou en zien hoe lief, grijs en onschuldig ze eruit ziet. We kunnen niet vermoeden dat met haar komst alles verandert...
Bijou kruipt door de mazen van de ren! De mazen die daar toch ècht te klein voor lijken. Het gevolg is regelmatig een klopjacht met de hele familie op handen en knieën door de kamer. Geen nood: hoewel ze het waarschijnlijk snel kapot gaan knagen wordt er karton tegen de onderkant aan gemaakt... Het karton blijft heel en lijkt even een oplossing...maar na een paar weken hipt Bijou gezellig door de kamer! Geen nood: ik maak kippengaas aan de onderkant tegen het gaas aan en klaar is Kees! ...Dat gaat weer een poosje goed, maar ...daar hipt ze weer door de kamer. Ergens blijkt een piepkleine opening tussen het hok en de ren te zijn. Geen nood: de opening wordt dichtgemaakt...Bijou blijft in de ren. Hoera! Tot we op een dag gezellig een flimpje zitten te kijken en Bijou even komt kijken waar die over gaat... Wàt...nee he, Bijou is wéér ontsnapt. Geen nood: De hele ren wordt nagekeken en piepkleine openingen worden dichtgemaakt, dat is ook weer opgelost. ...En de volgende avond hipt er weer een klein grijs mormeltje door de kamer!!!! Als dan ook Billy begint mee te doen door uit de ren te klimmen is er geen houden meer aan. Als de ren even niet in de gaten wordt gehouden hippen er twee chinchilla's door de kamer. We halen de ren weg en de chins moeten zich maar een poosje in hun kooi vermaken. Wij denken nog na over een andere oplossing.
Als ik op 17 mei 2009 in het hok kijk van de chinchilla's en zie ik Billy raar zitten en ik schrik...hij wordt tenslotte al een dagje ouder. Als ik wat beter kijk in het donkere onderste deel van het hok zie ik Bijou ook zitten en iets kleins met een dun staartje ernaast. Als ik het deurtje open doe om beter te kunnen kijken maake Bijou heel dreigende geluiden, dus ik doe het deurtje maar weer snel dicht. Ik maak twee foto’s van bovenaf door het gaas heen. Het is een donker diertje, net als de moeder en een grijs/witte baby. Ze zijn gelukkig heel levendig, je hoort ze regelmatig geluidjes maken en Bijou wijkt deze keer niet van hun zijde. Later als Billy en Bijou aan het eten zijn kunnen we ze bekijken en scharrelen de jongen al een beetje door het hok. Bijou reageert niet meer op onze aanwezigheid en ik kan een paar duidelijkere foto's maken.
De twee kleintjes beginnen al aardig te springen en klimmen en vanaf dat ze een week oud zijn zitten ze af en toe op de plank van de voerbak, op ongeveer 20 cm hoog. Als ze een week oud zijn wegen ze 43 en 41 gram, geen zwaargewichten dus, maar met tien dagen wegen ze 56 en 58 gram!
De chinbaby's kunnen al een beetje klimmen en op 5 juni 2009 zie ik ze voor het eerst op de onderste plank van de kooi zitten.
De kleine chins eten vanaf dat ze vier weken oud zijn volop mee met hun ouders. Het is een heel gedrang bij de voerbak.
Als de kleintjes twee maanden oud zijn klimmen ze de hele kooi door.
Op 2 oktober worden Billy en Charlie gecastreerd. Ze zitten nu bij te komen van de stress en de narcose.
Als ik de operatiewondjes controleer zie ik dat er bij Charlie een abces is ontstaan en bij Billy ziet het er prima uit. Op 19 oktober '09 neem ik ze mee voor nacontrole naar de dierenarts. De dierenarts haalt de nog niet opgeloste hechtingen eruit en bij Charlie wordt het abces opengemaakt en uitgedrukt. Ze hebben echt hun hart gestolen vertelt ze. De assistente zei dat ook al in de wachtkamer, Charlie en Billy zijn zo zacht en lief. Met het vasthouden in de behandelkamer gaat het gelukkig goed. Als Charlie aan de beurt is weet de dierenarts al meteen aan welke kant het abces moet zitten, dat was de moeilijkste kant geweest tijdens de operatie. Ze heeft Charlie als eerste geopereerd en dat was het moeilijkst, omdat hij veel vetweefsel had wat weer terug moest voor het gehecht kon worden, wat eerst niet goed lukte. Bij Billy ging de operatie veel gemakkelijker en hij was ook het eerst weer wakker. Ook nu heeft hij zich het snelst hersteld.
De chinchilla's wonen fijn met z'n vieren bij elkaar en dat gaat nog steeds heel goed. Een groter hok is in de maak.
31 januari 2010.
Billy is inmiddels alweer 16 jaar oud! Het gaat nog steeds goed met de chinchillafamilie.
juni 2011
Het hok van de chinchilla's ziet er wat saai uit en ze krijgen dikke wilgentakken om aan te knagen en om op te klimmen. Dat ziet er veel leuker uit en de chins komen meteen nieuwsgierig kijken.
a
augustus 2011
Op 27 december 2012 krijgen de chinchilla's een nieuw zandbad. Aan het oude badje is zoveel geknaagd dat het zand er aan de onderkant uitloopt. De chins zijn meteen geïnteresseerd en rollen heerlijk in het zand in hun nieuwe badje.
Bijou probeert het badje als eerste uit, Billy kijkt nieuwsgierig toe, maar hij wil liever eerst even rustig eten.
Dan neemt Chinnie een zandbad en daarna is Charlie aan de beurt.
.
Billy is op 5 juni 2013 18 jaar geworden, een bijzondere leeftijd voor zo'n klein dier. Billy is nog steeds dol op Bijou, die naast hem zit.
Billy veroudert sterk de laatste weken en wordt mager en wat wiebelig. Op 27 augustus 2013 ligt hij dood in het zandbadje. Billy is 18 jaar en twee maanden oud geworden. We zullen hem missen, want hij is altijd onze lievelingschinchilla gebleven.
Op 7 november 2013 overlijdt Billy's zoon Charlie. Hij wordt ziek en het is snel voorbij. Charlie is maar 4 1/2 jaar oud geworden.
Laatste update: 24 oktober 2015